Abnormale hoofdpositie bij oogproblemen

Een abnormale hoofdpositie kan voorkomen bij mensen met oogproblemen. Deze afwijkende hoofdposities zijn vaak een compensatiemechanisme dat het gevolg is van visuele uitdagingen. In deze tekst worden diverse oorzaken, gevolgen en behandeling van een abnormale hoofdpositie bij oogproblemen besproken.

Inhoudsopgave

1 Oorzaken van een abnormale hoofdpositie bij oogproblemen
2 Gevolgen van een abnormale hoofdpositie
3 Behandeling van een abnormale hoofdpositie
4 Meer informatie

Oorzaken van een abnormale hoofdpositie bij oogproblemen

Beperkt gezichtsveld

Personen met ernstige slechtziendheid kunnen een beperkt gezichtsveld ervaren, wat hen kan belemmeren bij het waarnemen van objecten of personen in hun omgeving. Dit kan leiden tot het draaien of kantelen van het hoofd om beter te kunnen ‘zien'[^1^].

Een beperkt gezichtsveld kan voorkomen bij verschillende oogproblemen, waaronder o.a.:

Chorioretinitis: Een ontsteking van het netvlies en de vaatvlieslaag die het gezichtsveld kan aantasten.
Diabetische retinopathie: Een complicatie van diabetes die schade aan het netvlies veroorzaakt, wat leidt tot gezichtsveldproblemen.
Glaucoom: Een oogziekte waarbij schade aan de oogzenuw optreedt, vaak als gevolg van verhoogde oogdruk, wat kan leiden tot een vernauwd gezichtsveld.
Hemianopsie: Een aandoening waarbij de helft van het gezichtsveld in beide ogen verloren gaat, meestal als gevolg van een hersenletsel, beroerte of tumor.
Maculadegeneratie: Een aandoening waarbij de centrale gezichtsscherpte wordt aangetast, waardoor het moeilijk wordt om objecten recht vooruit te zien.
Oogzenuwaandoeningen: Aandoeningen die de oogzenuw zelf aantasten, zoals optische neuropathie, kunnen leiden tot een beperkt gezichtsveld.
Retinitis Pigmentosa: Een erfelijke aandoening die begint met een beperkt gezichtsveld en kan leiden tot nachtblindheid en tunnelzicht.
Staar (Cataract): Wanneer de ooglens troebel wordt, kan dit het gezichtsveld verminderen en het zicht belemmeren.
Tunnelzicht: Een aandoening waarbij alleen het centrale gezichtsveld behouden blijft, en het perifere zicht (zicht aan zijkant) verloren gaat.
Gezichtsvelddeficiënties: Sommige personen kunnen door letsel of ziekte een beperkt gezichtsveld ontwikkelen zonder een specifieke diagnose van glaucoom of retinitis pigmentosa.

Beeld van wat een persoon met glaucoom zou kunnen zien

Fixatie op specifieke objecten

Sommige personen met oogproblemen kunnen hun hoofd abnormaal positioneren om zich te richten op specifieke objecten of om geluiden beter te lokaliseren. Dit kan voorkomen bij personen met centraal gezichtsverlies[^2^].

Nystagmus

Nystagmus, een onwillekeurige oogbeweging, kan voorkomen bij sommige oogaandoeningen. Om een beter gezichtsveld te creëren, kunnen mensen met nystagmus hun hoofd in de tegenovergestelde richting bewegen[^3^].

Gevolgen van een abnormale hoofdpositie

Een abnormale hoofdpositie bij oogproblemen kan verschillende gevolgen hebben:

Fysieke belasting

Het aanhouden van een abnormale hoofdpositie gedurende langere tijd kan leiden tot fysieke belasting van de nek– en schouderspieren, wat kan resulteren in spierpijn en spierspanning[^4^].

Verminderd comfort

Het handhaven van een onnatuurlijke hoofdstand kan ongemak en vermoeidheid veroorzaken, wat de dagelijkse activiteiten kan beïnvloeden[^5^].

Sociale interactie

Mensen met een abnormale hoofdpositie kunnen zich bewust zijn van hun afwijkende houding en dit kan van invloed zijn op hun zelfvertrouwen en sociale interactie[^6^].

Behandeling van een abnormale hoofdpositie

De behandeling van een abnormale hoofdpositie bij oogproblemen hangt af van de persoonlijke behoeften en omstandigheden. Enkele benaderingen zijn:

Revalidatie en visuele training

Visuele revalidatieprogramma’s (BE en NL) kunnen mensen helpen hun visuele vaardigheden te verbeteren, waardoor ze minder afhankelijk worden van compenserende hoofdposities[^7^].

Ergonomische aanpassingen

Het aanpassen van de werk- of leefomgeving kan de behoefte aan een abnormale hoofdpositie verminderen. Dit kan onder meer het gebruik van vergrootglazen, aangepaste verlichting en specifieke hulpmiddelen omvatten[^8^].

Psychosociale ondersteuning

Omgaan met een abnormale hoofdpositie kan psychologisch uitdagend zijn. Psychosociale ondersteuning, waaronder counseling en groepstherapie, kan helpen bij het verbeteren van het zelfbeeld en het omgaan met sociale interacties[^9^].

Medisch advies

Het is belangrijk om medisch advies in te winnen bij een oogarts of optometrist om de onderliggende oorzaak van de afwijkende hoofdpositie op te sporen en te behandelen[^10^].

Bronvermeldingen:

Kim, J., Hwang, J. M., Kim, Y., Kim, D. Y., & Kim, M. S. (2013). Effect of central fixation and abnormal head posture on visual acuity in patients with exotropia. Journal of American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus, 17(1), 36-39.
Hertle, R. W. (2001). Abnormal head postures: ocular causes and mechanisms. Eye, 15(3), 317-326.
Abadi, R. V., & Dickinson, C. M. (1986). Nystagmus and driving. Ophthalmic and Physiological Optics, 6(3), 311-312.
McLoon, L. K., & Christiansen, S. P. (2002). Increasing extraocular muscle strength with repeated electrical stimulation. Investigative ophthalmology & visual science, 43(2), 332-338.
Kushner, B. J. (1999). The influence of head tilt on ocular torsion in strabismus. Journal of American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus, 3(1), 33-37.
Archer, S. M., Musson, L., & Sondhi, N. (1985). Social and emotional impact of strabismus surgery on quality of life in children. Journal of American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus, 9(1), 52-59.
Hertle, R. W. (2013). Vision, sports, and strabismus. Ophthalmology Clinics of North America, 26(2), 207-219.
Hussaindeen, J. R., Rakshit, A., Singh, N. K., George, R., Swaminathan, M., Kapur, S., & Scheiman, M. (2017). A randomized controlled trial of home-based versus office-based near activities in symptomatic convergence insufficiency in children. Journal of American Association for Pediatric Ophthalmology and Strabismus, 21(6), 485-491.
Rah, M. J., Mitchell, G. L., & Collins, M. L. Z. (2010). Visual attention and children with convergence insufficiency. Optometry and Vision Science, 87(11), 842-849.
American Optometric Association. (2011). Convergence insufficiency treatment trial-home-based exercises for convergence insufficiency (HBCITT-ICI) pilot study (Doctoral dissertation, National Eye Institute).

Meer informatie

Deel dit:

Advertenties

Laatst bijgewerkt op 11 november 2023 – 13:03