Blinden en slechtzienden zijn niet allemaal hetzelfde

Hoe is het om te leven met een visuele beperking? Daar bestaat niet één antwoord op. Toch wordt er in veel teksten en campagnes nog vaak gedaan alsof er wél een gezamenlijke ervaring is. Alsof iedereen die blind of slechtziend is op dezelfde manier door het leven gaat. Maar net als ieder ander heeft iemand met een visuele beperking een eigen karakter, eigen voorkeuren, sterke en zwakke kanten. De één zoekt grenzen op, de ander kiest voor veiligheid. En dat is allemaal even waardevol. Want er bestaat niet zoiets als dé manier om blind of slechtziend te zijn.

Inhoudsopgave

1 Eén beperking, eindeloos veel ervaringen
- 1.1 Verschillen zitten niet alleen in wat je ziet
- 1.2 Vergelijken heeft geen zin
2 Laat je stem horen — niet namens iedereen, maar namens jezelf
- 2.1 Tips delen mag, opleggen niet
- 2.2 Je hoeft je niet te verdedigen
3 Respect begint met luisteren
4 Meer informatie

Eén beperking, eindeloos veel ervaringen

De ene persoon met een visuele beperking zoekt graag nieuwe plekken op en vindt zelfstandigheid vanzelfsprekend. Een ander voelt zich veiliger als er iemand mee is of als alles goed voorbereid is. Waar de één zich thuis voelt in technologie, voelt een ander zich overweldigd door alle prikkels van apps, spraakondersteuning en slimme apparaten.

Sommige mensen zijn vanaf hun geboorte blind of slechtziend, anderen verliezen geleidelijk hun zicht of worden plotseling geconfronteerd met een grote verandering. Ook dat maakt verschil: niet alleen praktisch, maar ook mentaal.

Verschillen zitten niet alleen in wat je ziet

Wie nog wat restvisus heeft, ervaart de wereld anders dan iemand die volledig blind is. Maar ook twee mensen met exact hetzelfde zicht kunnen het leven totaal anders benaderen. Want hoe je leeft, hangt ook af van je karakter, opvoeding, omgeving, gezondheid en ervaringen. En soms zelfs gewoon van je stemming die dag.

Vergelijken heeft geen zin

Wie leeft met een visuele beperking komt al genoeg oordelen tegen. Je hoeft jezelf daar niet óók nog mee te vergelijken. Zinnen als “de meeste blinden kunnen dit” of “slechtzienden ervaren dat zo” doen geen recht aan hoe veelzijdig deze groep is. Er bestaat geen norm waar je aan moet voldoen. Wat voor jou werkt, is goed genoeg.

Laat je stem horen — niet namens iedereen, maar namens jezelf

Algemene teksten of campagnes die spreken namens “de blinden” of “de slechtzienden” doen vaak meer kwaad dan goed. Ze scheppen een beeld dat niet voor iedereen klopt. En dat kan voor frustratie zorgen. Want wie zegt dat jij je moet herkennen in hoe een ander iets beleeft?

Juist door te spreken vanuit je eigen ervaring, ontstaat er ruimte voor echte verhalen. Voor verschillen, voor nuance, en voor meer begrip.

Tips delen mag, opleggen niet

Een goedbedoelde tip kan waardevol zijn — als het echt een tip blijft. Je kunt gerust vertellen dat iets voor jou goed werkt, of dat je baat hebt bij een bepaalde aanpak. Maar houd er altijd rekening mee dat wat voor jou vanzelfsprekend voelt, voor een ander juist onveilig, onhandig of onmogelijk kan zijn.

Geef je ervaring mee als uitnodiging, niet als voorschrift. Dan blijft er ruimte om vrij te kiezen.

Je hoeft je niet te verdedigen

Er is geen reden om je schuldig te voelen als je iets anders aanpakt dan iemand anders. Je hoeft niet uit te leggen waarom jij geen gebruik maakt van een app, een hulpmiddel of begeleiding. Ieders situatie is anders — en dat mag ook. Het is niet zwak als je af en toe hulp nodig hebt, en ook niet stoer om alles alleen te doen. Je kiest gewoon wat op dat moment voor jóu werkt.

Respect begint met luisteren

Wie écht wil begrijpen hoe het is om te leven met een visuele beperking, moet luisteren. Niet alleen naar één stem, maar naar velen. Niet om het eens te worden, maar om te erkennen dat de werkelijkheid voor iedereen anders is.

Er is geen standaardmodel voor zelfstandigheid, mobiliteit of deelname aan de maatschappij. Blinden en slechtzienden staan allemaal anders in het leven — en dat maakt elk verhaal uniek, waardevol en de moeite van het delen waard.

Man met een witte taststok die over een stoep loopt. Hij draagt een lichtbruine overhemd en een donkere broek. Naast hem staat een paal met een blauw-wit bushaltebord. Op de stoep is een gele geleidelijn voor blinden en slechtzienden. Aan de rechterkant van het beeld rijdt verkeer over een weg. De omgeving is groen met bomen langs de straat.

Meer informatie

Deel dit:

Advertenties

Laatst bijgewerkt op 21 juni 2025 – 05:28

Handicap & Integratie