Weigerachtigheid ten opzichte van het gebruik van de witte stok voor blinden en slechtzienden

De witte stok is een belangrijk mobiliteitshulpmiddel voor mensen met een visuele beperking om hun mobiliteit en onafhankelijkheid te vergroten. Ondanks de vele voordelen die de witte stok biedt, zijn er personen die terughoudend zijn om het hulpmiddel te gebruiken. In dit artikel volgen factoren die kunnen leiden tot weigerachtigheid ten opzichte van het gebruik van de witte stok, en worden manieren belicht waarop deze belemmeringen kunnen worden aangepakt en overwonnen.

Weigerachtigheid ten opzichte van de witte stok

Stigma en zichtbaarheid (het “etiket”)

Voor velen symboliseert het hanteren van de witte stok de expliciete erkenning van hun beperking: “Ik ben blind (of slechtziend).” Zonder de witte stok is het eenvoudig om deze status te verbergen. Vaak wordt de keuze om wel of niet de stok te gebruiken geassocieerd met de persoonlijke verwerking van de visuele handicap. Personen die de beperking al hebben geaccepteerd, hebben doorgaans minder moeite met het aannemen van de stok, omdat ze begrijpen dat het bijdraagt aan mobiliteit, onafhankelijkheid, veiligheid en het duidelijk maken van hun situatie aan anderen.

Persoon loopt met witte stok op straat

Sociale druk en oordeel

Het commentaar van familie, vrienden en collega’s over het gebruik van de witte stok kan aanleiding geven tot gevoelens van ongemak bij blinden en slechtzienden, vooral in de beginfase. De zorg om wat anderen denken, en de wens om hun visuele beperking te verbergen, kunnen leiden tot terughoudendheid om de stok te gebruiken en de aanwezigheid van de handicap bloot te geven.

Invloed van de nabije omgeving

Naast het interne psychologische conflict, worden visueel beperkte personen ook beïnvloed door reacties uit hun nabije omgeving zoals partners en kinderen. Geliefden doorlopen vaak ook een verwerkingsproces van de beperking en kunnen soms de achteruitgang en de gevolgen ervan niet onder ogen zien. Sommige willen niet dat hun dierbaren met een witte stok lopen, omdat ze de noodzaak niet erkennen. Dergelijke reacties kunnen de persoon met de visuele beperking doen twijfelen aan de noodzaak om de stok te gebruiken.

Onafhankelijkheid en identiteit

Sommige blinden en slechtzienden hechten sterk aan hun onafhankelijkheid en willen niet worden gezien als hulpbehoevend. Ze kunnen geloven dat het gebruik van de witte stok hun gevoel van eigenwaarde of identiteit als onafhankelijke persoon kan ondermijnen.

Kwetsbaarheid

Sommige visueel beperkte personen voelen zich kwetsbaarder voor misdaad en pesterijen wanneer ze de witte stok gebruiken. De stok kan de perceptie oproepen dat ze ‘hulpeloos‘ zijn, wat hen mogelijk vatbaar maakt voor overvallen of pesterijen. Deze perceptie kan invloed hebben op de beslissing om de stok te gebruiken.

Gevolgen van niet-gebruik van taststok

Het weigerachtig zijn of het niet-gebruik van de witte stok door visueel gehandicapte personen kan verschillende significante gevolgen hebben, zowel op het gebied van mobiliteit als op psychosociaal vlak. Hier zijn enkele van de potentiële gevolgen:

Vermoeidheid

Het niet-gebruik van de witte stok door blinden en slechtzienden kan leiden tot meer vermoeidheid, zowel fysiek als mentaal. Dit komt voort uit de extra inspanningen en stress die zij moeten leveren om zich in hun omgeving te verplaatsen en obstakels te vermijden.

Vermoeidheid: Vermoeide vrouw achter laptop: Vermoeidheidsklachten kunnen vaker voorkomen bij blinden en slechtzienden die hun witte stok weigeren te gebruiken.

Beperkte mobiliteit en onafhankelijkheid

Het niet-gebruik van de witte stok kan de mobiliteit van personen met een visuele beperking ernstig belemmeren. Ze kunnen zich onzeker voelen bij het navigeren door onbekende omgevingen, oversteken van wegen, het verkennen van openbare plaatsen en het vermijden van obstakels. Dit kan hun algehele onafhankelijkheid aantasten en hun mogelijkheden om deel te nemen aan dagelijkse activiteiten en sociale interacties beperken.

Veiligheidsrisico’s

Het niet gebruiken van de witte stok kan veiligheidsrisico’s met zich meebrengen. Zonder dit hulpmiddel kunnen personen met een visuele beperking moeilijker obstakels detecteren, verkeer beoordelen en veilig navigeren door drukke openbare ruimtes, en zich oriënteren, hetgeen kan leiden tot potentieel gevaarlijke situaties, zoals verdwalen, struikelen, vallen of aanrijdingen, .. Ook vertonen slechtzienden zonder witte stok mogelijk stuntelig en onzeker gedrag tijdens het bewegen. Het gebruik van de restvisus om te navigeren kan leiden tot struikelen, vallen en ongelukken, wat op zijn beurt kan leiden tot lichamelijke verwondingen. Bovendien kan de slechte houding die wordt aangenomen tijdens het zoeken en tasten zonder de witte stok spanning en pijn in de nek, schouders en rug veroorzaken.

Een ergonomische zithouding is belangrijk om rugpijn te voorkomen

Nek-, schouder- en rugpijn kan voorkomen door een slechte houding door de taststok niet te gebruiken.

Verhoogde stress en angst

Het vermijden van de witte stok uit weigerachtigheid kan psychologische stress en angst veroorzaken bij personen met een visuele handicap. Ze kunnen voortdurend bezorgd zijn over hun veiligheid en vermogen om te navigeren, wat kan resulteren in verhoogde gevoelens van onzekerheid en stress in het dagelijks leven.

Sociale terughoudendheid

Het niet-gebruik van de witte stok kan leiden tot sociale terughoudendheid en isolatie. Blinde of slechtziende personen kunnen aarzelen om nieuwe plaatsen te verkennen of deel te nemen aan sociale activiteiten uit angst voor mogelijke obstakels en ongemakkelijke situaties. Dit kan leiden tot een verminderde betrokkenheid bij gemeenschappelijke activiteiten en een gevoel van afzondering.

Versterking van stigma

Het weigerachtig zijn om de witte stok te gebruiken kan bijdragen aan het stigma rondom visuele beperking. Het kan anderen de indruk geven dat visueel gehandicapte personen hun beperking proberen te verbergen, wat kan bijdragen aan de algemene onwetendheid en misvattingen over het leven met een visuele beperking.

Belemmering van zelfvertrouwen en eigenwaarde

Het niet-gebruik van de witte stok kan het zelfvertrouwen en de eigenwaarde van blinden en slechtzienden negatief beïnvloeden. Het kan leiden tot gevoelens van ontoereikendheid en verminderde zelfstandigheid, waardoor ze minder goed een actief en vol leven kunnen leiden.

Gemiste kansen

Het vermijden van de witte stok kan leiden tot het missen van kansen op persoonlijke groei, educatieve en professionele kansen en sociale interacties. Dit kan de algehele levenskwaliteit verminderen en het potentieel van personen met een visuele beperking beperken.

Pad naar acceptatie

Voor blinden en slechtzienden is het accepteren van de witte stok vaak een cruciale stap in het proces van het verwerken van hun slechtziendheid of blindheid. Het gebruik van de witte stok gaat vaak gepaard met het doorlopen van verschillende emotionele stadia, die samenhangen met het rouwproces dat wordt ervaren bij het verlies van het gezichtsvermogen. Deze stadia vormen een reis van ontkenning tot uiteindelijke acceptatie en omarmen van de nieuwe realiteit.

Ontkenning

In het beginstadium van de visuele beperking kunnen mensen zichzelf ontkennen dat ze blind of slechtziend zijn. Dit is een natuurlijke reactie op een ingrijpende verandering in hun leven. Ze kunnen zichzelf vertellen dat ze zich vergissen of dat het probleem vanzelf zal verdwijnen.

Woede

Wanneer de realiteit doordringt, kan woede en frustratie opkomen. Mensen kunnen boos zijn op de situatie, zichzelf, en zelfs de medische professionals die hen behandelen. De verlieservaring kan leiden tot gevoelens van onrechtvaardigheid en onmacht.

Onderhandeling

Tijdens dit stadium kunnen mensen zich vastklampen aan hoop en proberen ze te onderhandelen met de situatie. Ze kunnen zich richten op mogelijke medische doorbraken, technologische oplossingen of wonderbaarlijke genezingen, als een manier om hun gezichtsvermogen terug te krijgen.

Depressie en verdriet

Naarmate de realiteit van de visuele beperking volledig doordringt, kunnen gevoelens van verdriet en depressie zich manifesteren. Mensen kunnen treuren om het verlies van visuele ervaringen en het gevoel van verbondenheid met de omgeving.

Acceptatie

Uiteindelijk bereiken sommige mensen het stadium van acceptatie. Hierin erkennen ze dat hun visuele beperking een integraal onderdeel van hun identiteit is geworden. Ze omarmen hun nieuwe realiteit en stellen vast dat hun waarde als persoon niet wordt bepaald door hun gezichtsvermogen. Dit stadium houdt niet alleen acceptatie van de visuele beperking in, maar ook het omarmen van hulpmiddelen zoals de witte stok.

De witte stok als symbool van acceptatie

De witte stok speelt een bijzondere rol in dit proces van acceptatie. Het gebruik van de witte stok wordt vaak geassocieerd met het punt waarop mensen hun visuele beperking hebben geaccepteerd en zichzelf hebben bevrijd van de last van ontkenning en onzekerheid. De witte stok wordt niet langer alleen gezien als een hulpmiddel, maar ook als een symbool van empowerment, zelfvertrouwen en onafhankelijkheid. Het accepteren van de witte stok gaat verder dan het praktische gebruik ervan voor navigatie. Het vertegenwoordigt een innerlijke verschuiving, waarin mensen hun visuele beperking niet langer als een belemmering beschouwen, maar als een aspect van hun identiteit dat hun leven verrijkt. Het omarmen van de witte stok draagt bij aan het herwinnen van controle, het opbouwen van veerkracht en het vinden van nieuwe manieren om de omgeving met vertrouwen te benaderen.

Overwinnen van weigerachtigheid

Voorlichting en bewustwording

Het verstrekken van accurate informatie over de voordelen van de witte stok en het normaliseren van het gebruik ervan kan helpen bij het verminderen van stigma en onzekerheid.

Empowerment en training

Opleiding en training in het juiste gebruik van de witte stok kunnen visueel gehandicapte personen helpen om hun zelfvertrouwen te vergroten en vaardigheden te ontwikkelen om ermee om te gaan.

Ervaringen delen

Het delen van ervaringen en succesverhalen van anderen die de witte stok gebruiken, kan bijdragen aan het vergroten van het vertrouwen en de acceptatie van het hulpmiddel. Dit kan bijvoorbeeld via live lotgenotenbijeenkomsten, praatgroepen, oogcafé’s, maar ook online via social media zoals bijvoorbeeld “Lotgenoten met een oogaandoening en slechtzienden” en “Visueel beperkt“, beiden besloten groepen op Facebook.

Steun gevende handen

Therapie en psychologische ondersteuning

Slechtzienden en blinden die worstelen met negatieve gevoelens of onzekerheden rond het gebruik van de witte stok kunnen baat hebben bij psychologische ondersteuning om deze gevoelens aan te pakken.

Meer informatie

Deel dit:

Advertenties

Laatst bijgewerkt op 20 april 2024 – 16:39

Mobiliteit