Zeg wat je doet of gaat doen tegen een blinde of slechtziende persoon en stem ook af

Als je met een blinde of slechtziende persoon omgaat, kun je veel betekenen met iets heel eenvoudigs: zeg wat je doet of gaat doen. Bijvoorbeeld wanneer je iets neerzet, doorgeeft of verplaatst. Zo vermijd je verwarring, geef je duidelijkheid en draag je bij aan veilig en vlot contact. In deze tekst lees je hoe en waarom dat werkt, hoe je het in de praktijk toepast, en waarom het soms beter is om eerst even iets te vragen in plaats van zomaar te doen.

Inhoudsopgave

1 Zeg wat je doet, maar vraag het ook eerst
2 Waarom benoemen en vragen zo waardevol is
- 2.1 Meer grip op de omgeving
- 2.2 Vlot en respectvol contact
3 Maak er een gewoonte van
4 Meer duidelijkheid, comfort en inclusie
5 Meer informatie

Zeg wat je doet, maar vraag het ook eerst

Ga je iemands spullen verplaatsen, een glas voor hen neerzetten of hun rugzak aanreiken? Vraag dan eerst even of het mag en zeg wat je van plan bent. Bijvoorbeeld: “Mag ik je jas op de stoel leggen?” of “Wil je dat ik je kop koffie rechts van je neerzet?”

Je weet namelijk niet of iemand het prettig vindt dat je zomaar iets verandert of aanraakt. Door eerst te vragen, toon je respect en laat je de ander zelf beslissen. Dat geeft rust, veiligheid en vertrouwen.

Als het oké is, benoem je vervolgens duidelijk wat je doet en waar: “Ik leg je jas op je schoot” of “Ik zet het bord net voor je, iets naar links.”

Waarom benoemen en vragen zo waardevol is

Meer grip op de omgeving

Wie slecht ziet of helemaal niets ziet, mist veel informatie uit de omgeving. Een blik, een beweging of een voorwerp op tafel is niet vanzelfsprekend zichtbaar. Door kort te zeggen wat je doet en vooraf te vragen of het mag, geef je houvast. Je voorkomt dat iemand moet zoeken of onzeker wordt.

Vlot en respectvol contact

Duidelijk benoemen én eerst toestemming vragen toont dat je met de ander rekening houdt. Je doet niets zomaar, maar betrekt de persoon erbij. Dat zorgt voor vlot en gelijkwaardig contact. Je helpt iemand, maar laat diegene ook zelf regie houden over wat er gebeurt.

Maak er een gewoonte van

Eerst even vragen en daarna benoemen wat je doet: het is een kleine moeite, maar het wordt al snel vanzelfsprekend. Net zoals je automatisch “alsjeblieft” zegt, kun je ook deze gewoonte makkelijk aanleren.

Enkele praktische voorbeelden:

“Mag ik je stoel wat dichter bij de tafel schuiven?” → “Oké, ik schuif hem nu een stukje naar voren.”
“Wil je dat ik je rugzak op de bank leg?” → “Ik leg hem rechts naast je.”
“Zal ik je helpen door je arm te nemen?” → “Ik loop dan rechts van je.”

Door deze aanpak geef je duidelijkheid, hou je rekening met de ander en maak je samen het contact aangenamer.

Meer duidelijkheid, comfort en inclusie

Zeggen wat je doet of gaat doen – en vooral: eerst vragen of het oké is – zorgt voor rust, overzicht en houvast. Je helpt iemand zich veiliger en zelfstandiger te voelen. Blinde en slechtziende personen krijgen daardoor de ruimte om op hun eigen manier grip te houden op de situatie.

Zo’n aanpak draagt bij aan meer inclusie, betere communicatie en wederzijds respect. Je doet niets groots of ingewikkelds, maar net die kleine acties maken een wereld van verschil.

Meer informatie

Deel dit:

Advertenties

Laatst bijgewerkt op 25 juni 2025 – 05:55

Hulp(middelen) & Ondersteuning