Geschiedenis van Louis Braille en het brailleschrift

Inhoudsopgave

1 Kindertijd van Louis Braille
2 Onderwijs en vroege jaren op het “blindeninstituut”
3 Het Haüy-systeem en Louis Braille’s streven naar verbetering
4 Louis Braille als leraar en muzikant
5 Het Braillesysteem: Toegang tot kennis en gelijkwaardigheid
6 Het ondankbare lot van Louis Braille
7 Wereldwijde verspreiding van Braille
8 Eerbetoon aan Louis Braille
9 Braille-alfabet
10 Meer informatie

Kindertijd van Louis Braille

Het rustige dorpsleven

Louis Braille werd geboren in het idyllische dorp Coupvray, gelegen op ongeveer dertig kilometer ten oosten van de bruisende stad Parijs, op 4 januari 1809. Hij kwam ter wereld als het jongste kind in het gezin Braille. Zijn vader, Simon-René Braille, en zijn moeder, Monique Braille, waren hardwerkende mensen met een stuk land van drie hectare, waar ze een wijngaard beheerden.

Een veelbelovend begin

Louis had drie oudere broers en zussen: Monique Catherine, Louis-Simon en Marie Céline. Ondanks dat hij het jongste kind was, was Louis een slimme en nieuwsgierige jongen. Zodra hij de leeftijd had om te lopen, bracht hij veel van zijn tijd door in de werkplaats van zijn vader, die een vakman was met een succesvolle onderneming als leermaker en maker van paardentuig. Hier ontwikkelde Louis al op jonge leeftijd een affiniteit voor handwerk en materialen.

Ongeval en verlies van zicht

Het leven van Louis Braille nam echter een dramatische wending toen hij op slechts driejarige leeftijd betrokken raakte bij een ongeluk in de werkplaats van zijn vader. Als nieuwsgierige peuter begon Louis te spelen met een priem, een scherp gereedschap dat zijn vader gebruikte voor het bewerken van leer. Terwijl hij met de priem experimenteerde, probeerde hij er gaatjes mee te prikken in een stuk leer. In zijn enthousiasme richtte hij de priem op zijn eigen oog.

De priem gleed weg en raakte Louis in het oog, wat leidde tot ernstige verwondingen en infectie. Ondanks de onmiddellijke zorg en de inspanningen van een lokale arts om het getroffen oog te behandelen, kon de schade niet worden hersteld. Er werd zelfs een operatie in Parijs geregeld, maar dit kon het beschadigde oog niet redden. Na weken van ondraaglijke pijn verloor Louis uiteindelijk het gezichtsvermogen in zijn andere oog als gevolg van een complicatie genaamd sympathische oftalmie.

Aanpassing en zorg van zijn ouders

Op vijfjarige leeftijd was Louis Braille volledig blind aan beide ogen. In eerste instantie begreep hij niet volledig de omvang van zijn verlies en vroeg hij vaak waarom het altijd donker was. Zijn ouders, Simon-René en Monique Braille, reageerden op een manier die in die tijd vrij ongebruikelijk was. Ze deden buitengewoon veel moeite om hun jongste kind op te voeden en te integreren in het normale leven.

Zijn vader, Simon-René, hakte stokken voor hem zodat hij zich kon verplaatsen en oriënteren in de omgeving. Louis leerde snel hoe hij zich kon lopen door de dorps- en plattelandspaden, en hij ontwikkelde een vroege onafhankelijkheid. Ondanks de uitdagingen van zijn handicap, groeide hij op in relatieve vrede en harmonie met zijn omgeving, dankzij de onvoorwaardelijke liefde en zorg van zijn ouders.

Een opmerkelijke geest

Louis Braille’s intelligentie en creativiteit vielen al op in zijn jonge jaren. Hij maakte indruk op de plaatselijke leraren en priesters met zijn snelle leerproces en nieuwsgierigheid. Hoewel hij volledig blind was, toonde hij een uitzonderlijke vastberadenheid om kennis te vergaren en zijn intellectuele potentieel te ontwikkelen.

Onderwijs en vroege jaren op het “blindeninstituut”

Studiejaren in Coupvray

Louis Braille begon zijn vroege onderwijsjaren in het schilderachtige Coupvray, waar hij werd geboren. Tot zijn tiende levensjaar woonde hij met zijn ouders en broers en zussen in dit rustige Franse dorp. Zijn intelligentie en vastberadenheid vielen al vroeg op, zelfs ondanks zijn blindheid na het tragische ongeluk dat hem op jonge leeftijd trof.

Toegang tot onderwijs

Het was echter de vastberadenheid van zijn ouders en de buitengewone capaciteiten van Louis die hem de kans gaven om verder te studeren. In die tijd waren er maar weinig onderwijsmogelijkheden beschikbaar voor blinden, en de toegang tot onderwijs was beperkt. Desondanks kreeg Louis Braille de kans om zich bij één van de eerste scholen voor blinde kinderen ter wereld aan te sluiten: het Koninklijk Instituut voor Blinde Jeugd, dat later werd hernoemd tot het Nationaal Instituut voor Blinde Jeugd in Parijs.

Reis naar Parijs

Op de leeftijd van tien jaar, in februari 1819, begon Louis Braille zijn reis naar het Koninklijk Instituut in Parijs. Deze reis markeerde een keerpunt in zijn leven en opende nieuwe deuren voor zijn educatieve en persoonlijke ontwikkeling. Het Koninklijk Instituut, ondanks zijn beperkte financiering en bouwvallige staat, bood een relatief stabiele en stimulerende omgeving voor blinde kinderen om te studeren, leren en zich associëren.

Bijeenkomst van getalenteerde jonge geesten

Op het Koninklijk Instituut voor Blinde Jeugd bevond Louis Braille zich te midden van getalenteerde jonge geesten die, ondanks hun visuele beperking, vastbesloten waren om kennis te vergaren en hun intellectuele vaardigheden te ontwikkelen. Hier ontstond een omgeving waarin blinde kinderen samen konden leren, groeien en zich ontwikkelen.

Het Haüy-systeem en Louis Braille’s streven naar verbetering

De Haüy-methode

Bij het Koninklijk Instituut voor Blinde Jeugd werden de jonge leerlingen onderwezen volgens de methode van Valentin Haüy, de oprichter van de school. Hoewel Haüy zelf niet blind was, was hij een toegewijde filantroop die zijn leven wijdde aan het helpen van blinde mensen. Zijn visie was om blinde kinderen toegang te bieden tot geschreven taal en literatuur, wat in die tijd een baanbrekend initiatief was.

Het reliëflezen

Haüy ontwierp en vervaardigde een bescheiden bibliotheek met boeken voor de blinde kinderen. Deze boeken werden gemaakt door zwaar papier in reliëf te drukken met de afdrukken van Latijnse letters. De leerlingen konden de tekst lezen door hun vingers over het reliëf te bewegen, waardoor ze de letters en woorden konden onderscheiden. Hoewel deze methode een belangrijke stap voorwaarts was in vergelijking met de beperkte alternatieven van die tijd, bracht het enkele uitdagingen met zich mee.

Beperkingen van de Haüy-methode

Een van de belangrijkste tekortkomingen van de Haüy-boeken was de beperkte hoeveelheid informatie die ze konden bevatten. Dit was voornamelijk te wijten aan het complexe en arbeidsintensieve productieproces, waarbij nat papier tegen koperdraad werd gedrukt om reliëfletters te creëren. Bovendien konden de leerlingen met dit systeem niet zelf schrijven, wat hun vermogen om actief deel te nemen aan het schrijfproces beperkte.

Louis Braille’s zoektocht naar verbetering

Louis Braille, gemotiveerd om meer diepgaande literatuur en betere communicatiemogelijkheden te verkennen, ervoer de beperkingen van het Haüy-systeem. Ondanks de inzet van de Haüy-boeken om het lezen voor blinde kinderen toegankelijker te maken, worstelde hij met hun ongemakkelijke afmetingen, kwetsbaarheid en de beperkte beschikbaarheid van dergelijke boeken.

Louis Braille als leraar en muzikant

Een getalenteerde student

Louis Braille was niet alleen een begaafde leerling, maar hij onderscheidde zich ook als een bijzonder toegewijde student. Hij las de boeken van Valentin Haüy herhaaldelijk en was nauwlettend betrokken bij het mondelinge onderwijs dat de school aanbood. Zijn vastberadenheid en intellectuele nieuwsgierigheid waren duidelijk merkbaar, en hij doorliep het leerplan van de school al snel.

Van student tot assistent en hoogleraar

Vanwege zijn uitzonderlijke bekwaamheid en gedrevenheid vroeg de schoolleiding aan Louis Braille om na het voltooien van zijn eigen opleiding als assistent-leraar te blijven. Hij aanvaardde deze rol en zette zijn inzet voort om de educatieve ervaring van andere blinde leerlingen te verbeteren. In 1833 werd hij zelfs bevorderd tot de positie van hoogleraar aan het Instituut. Een groot deel van zijn leven bracht Braille door in deze educatieve omgeving, waar hij onderwees in vakken als geschiedenis, meetkunde en algebra.

Een passie voor muziek

Naast zijn academische carrière had Louis Braille ook een diepe passie voor muziek. Hij was gezegend met een getalenteerd oor voor muziek, waardoor hij zich kon ontwikkelen tot een ervaren cellist en organist. Zijn muzikale vaardigheden werden verder aangescherpt door lessen van Jean-Nicolas Marrigues.

Organist voor kerken in Frankrijk

In latere jaren brachten zijn muzikale talenten hem naar kerken in heel Frankrijk. Braille, die een vrome katholiek was, bekleedde de positie van organist in de kerk van Saint-Nicolas-des-Champs in Parijs van 1834 tot 1839. Later vervulde hij dezelfde rol in de kerk van Saint-Vincent-de-Paul. Zijn toewijding aan muziek en het geloof verrijkte niet alleen zijn eigen leven, maar diende ook als een bron van inspiratie voor anderen.

Het Braillesysteem: Toegang tot kennis en gelijkwaardigheid

Louis Braille was een visionair die vastbesloten was om een lees- en schrijfsysteem te creëren dat de kloof in communicatie tussen blinden en zienden kon overbruggen. Zijn diepe overtuiging dat “toegang tot communicatie in de breedste zin van het woord toegang tot kennis betekent,” weerspiegelt zijn passie om de levens van blinden te verrijken en hen gelijkwaardigheid te bieden zonder medelijden of betutteling van ziende mensen. Hij was vastbesloten dat blinden als gelijken moesten worden behandeld en begreep dat communicatie de sleutel was tot het realiseren van dit doel.

De inspiratie van Charles Barbier

Het jaar 1821 markeerde een keerpunt in het leven van Louis Braille. Op dat moment hoorde hij voor het eerst over een opmerkelijk communicatiesysteem dat was bedacht door Charles Barbier, een man die de potentie ervan begreep om blinden te helpen lezen en schrijven. Barbier was diep overtuigd van de mogelijkheden van zijn systeem en was vastbesloten om het verder te verspreiden.

Het systeem dat Barbier had ontwikkeld, bestond uit een code van maximaal twaalf punten, gerangschikt in twee kolommen en gedrukt op dik papier. Wat dit systeem onderscheidde, was dat deze punten volledig door de vingers konden worden geïnterpreteerd. Hierdoor konden blinde mensen de inhoud van de tekst lezen en begrijpen door simpelweg hun vingers over de punten te bewegen.

De innovatieve code van verhoogde stippen die Barbier had gecreëerd, wekte de nieuwsgierigheid en inspiratie op van Louis Braille. Het besef dat dit systeem het potentieel had om de levens van blinden te verbeteren en de toegang tot geschreven kennis te vergroten, bracht Braille ertoe om zijn eigen systeem te ontwikkelen. Charles Barbier’s uitvinding legde de basis voor wat zou uitgroeien tot het wereldberoemde Braillesysteem.

Het geniale ontwerp van Braille

Een levenslange toewijding

Louis Braille was een ware pionier in het ontwikkelen van zijn communicatiesysteem. Hij werkte onvermoeibaar aan zijn ideeën en zette zich in om de toegankelijkheid voor blinden en slechtzienden te verbeteren. Zijn toewijding aan dit doel was opmerkelijk.

Vereenvoudiging en efficiëntie

In 1824, op slechts vijftienjarige leeftijd, voltooide Braille grotendeels zijn systeem. Hij bouwde voort op het werk van Charles Barbier, maar innoveerde door het systeem te vereenvoudigen en de efficiëntie te maximaliseren. Hij creëerde uniforme kolommen voor elke letter en verminderde het aantal verhoogde stippen van twaalf naar zes. Zijn oorspronkelijke versie gebruikte zowel punten als streepjes om letters weer te geven.

Publicatie en verfijning

In 1829 publiceerde Louis Braille zijn eerste versie van het Braillesysteem. Het markeerde het begin van een revolutie in de toegankelijkheid voor blinden. Tijdens de tweede editie in 1837 werden de streepjes verwijderd, omdat ze te moeilijk te lezen waren. Deze verfijningen waren cruciaal, en ze maakten het mogelijk dat de compacte braillecellen met slechts één enkele aanraking van een vinger als letters konden worden herkend.

Bescheiden middelen, groots resultaat

Braille creëerde zijn systeem met minimale middelen, gebruikmakend van gereedschappen zoals Barbier’s leisteen en stylus. Door twee metalen strips over de lei te solderen, creëerde hij een veilige ruimte voor de stylus, waardoor de lijnen recht en leesbaar bleven. Met deze eenvoudige middelen construeerde Louis Braille een krachtig communicatiesysteem dat de wereld van blinden en slechtzienden voor altijd zou veranderen.

De muzikale dimensie van Braille

Uitbreiding naar muzieknotatie

Het Braillesysteem ging verder dan tekst alleen en werd al snel uitgebreid met braille-muzieknotatie. Louis Braille had een diepe passie voor muziek en was vastbesloten om ook deze kunstvorm toegankelijk te maken voor blinden. Hij besteedde nauwgezette zorg aan de ontwikkeling van een muziekcode die “flexibel genoeg zou zijn om aan de unieke eisen van elk instrument te voldoen.”

Publicatie van de muziekcode

In 1829 publiceerde Braille zijn eerste boek over dit uitgebreide systeem, getiteld “Method of Writing Words, Music, and Plain Songs by Means of Dots, for Use by the Blind and Arranged for Them.” Dit boek opende de deuren voor blinde muzikanten om bladmuziek te lezen en te spelen, en het betekende een revolutie in de toegang tot muzikale expressie voor degenen met een visuele beperking.

Een ijzerische ironie

Een ironische noot in de geschiedenis is dat Braille’s boek voor het eerst werd gedrukt volgens de verhoogde letter methode van het Haüy-systeem. Desalniettemin symboliseerde dit boek een grote stap voorwaarts in de wereld van braille en muzikale toegankelijkheid.

Publicaties van Louis Braille

Verspreiding van kennis

Louis Braille was niet alleen de grondlegger van het beroemde Braillesysteem, maar ook een fervent voorstander van onderwijs en kennisdeling voor blinden. Hij produceerde verschillende schriftelijke werken die zowel educatieve als praktische doeleinden dienden.

“Methode voor het schrijven van woorden, muziek en gewone liederen” (1829)

Een van Braille’s vroegste publicaties was “Methode voor het schrijven van woorden, muziek en gewone liederen.” Dit werk, oorspronkelijk gepubliceerd in 1829, legde de basis voor braille als een universeel communicatiesysteem voor blinden. Het bood de mogelijkheid om woorden, muziek en liederen op een toegankelijke manier vast te leggen en te lezen.

“Little synopsis of arithmetic for beginners” (1838)

In 1838 bracht Braille “Little Synopsis of Arithmetic for Beginners” uit, een wiskundige gids die speciaal was ontworpen voor beginnende studenten. Dit werk maakte het mogelijk voor blinde studenten om wiskunde te bestuderen en te begrijpen, en legde de basis voor toegankelijk wiskundeonderwijs.

“New method for representing by dots” (1839)

In 1839 publiceerde Louis Braille zijn monografie getiteld “New Method for Representing by Dots the Form of Letters, Maps, Geometrische Figuren, Musical Symbols, etc., for Use by the Blind.” Dit werk ging verder dan alleen de basisprincipes en bood een diepgaande benadering van het gebruik van braille in diverse toepassingen, waaronder cartografie, geometrische figuren en muzikale symbolen.

Een ongelooflijke erfenis

De originele gedrukte werken van Louis Braille zijn nog steeds beschikbaar en worden bewaard in het Braille-geboorteplaatsmuseum in Coupvray. Deze publicaties vormen een onschatbare erfenis van kennis en toegankelijkheid voor blinden over de hele wereld. Louis Braille’s inzet voor onderwijs en zijn vermogen om complexe concepten toegankelijk te maken, blijven inspireren en hebben een blijvende impact op het leven van blinden en slechtzienden.

Decapoint: Braille’s visie voor universele communicatie

Een revolutionaire stap

In 1839 presenteerde Louis Braille zijn visionaire plan aan de wereld met zijn werk “New Method for Representing by Dots the Form of Letters, Maps, Geometrische Figuren, Musical Symbols, etc., for Use by the Blind.” Dit werk markeerde een significante stap in de richting van universele communicatie tussen blinden en zienden.

Decapoint: Het universele schrijfsysteem

Braille introduceerde in dit werk een innovatief systeem genaamd “decapoint.” Dankzij dit systeem konden blinde mensen brieven schrijven die door ziende mensen gelezen konden worden. Het decapoint-systeem combineerde zijn oorspronkelijke methode van puntponsen met een nieuwe gespecialiseerde “grill” die Braille zelf had bedacht om over het papier te leggen. Met behulp van een bijbehorende getallentabel, die ook door Braille was ontworpen en uit het hoofd moest worden geleerd, konden blinde schrijvers het standaardalfabet nauwkeurig reproduceren.

Samenwerking met Pierre-François-Victor Foucault

Na de introductie van decapoint bood Louis Braille zijn hulp aan zijn vriend Pierre-François-Victor Foucault. Foucault werkte aan de ontwikkeling van de “Raphigraphe,” een apparaat dat letters in reliëf kon maken op de manier van een typemachine. Dit apparaat, mede ondersteund door Braille, werd al snel geprezen als een groot succes en kreeg erkenning toen het werd tentoongesteld op de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1855.

Het ondankbare lot van Louis Braille

Niet erkend in zijn tijd

Hoewel Louis Braille bewonderd en gerespecteerd werd door zijn leerlingen, kreeg zijn braillesysteem tijdens zijn leven geen erkenning aan het Koninklijk Instituut voor Blinde Jeugd. De opvolgers van Valentin Haüy, die in 1822 overleed, toonden geen interesse in het veranderen van de gevestigde methoden van de school en waren zelfs vijandig tegenover het gebruik van braille. Dr. Alexandre René Pignier, directeur van de school, werd zelfs ontslagen nadat hij een geschiedenisboek in braille had laten vertalen.

Een leven van strijd en ziekte

Louis Braille was zijn hele leven een ziekelijk kind geweest, en zijn gezondheid verslechterde naarmate hij ouder werd. Hij leed aan een aanhoudende luchtwegaandoening die destijds vermoedelijk tuberculose was. Ondanks het ontbreken van een remedie voor zijn ziekte, leefde Braille nog zestien jaar met deze aandoening. Op 40-jarige leeftijd was zijn gezondheidstoestand dusdanig verslechterd dat hij gedwongen was zijn positie als leraar op te geven.

Een triest einde

Uiteindelijk bereikte de ziekte van Louis Braille een levensbedreigend stadium. Hij werd opgenomen in de ziekenboeg van het Royal Institution, waar hij in 1852 op 43-jarige leeftijd stierf. Zijn leven was gekenmerkt door onvermoeibare toewijding aan het verbeteren van de levens van blinden, ondanks de tegenwerking die hij tijdens zijn leven ondervond. Zijn erfenis zou echter voortleven en blijft van onschatbare waarde voor de blindengemeenschap over de hele wereld

Wereldwijde verspreiding van Braille

Een late erkenning

Het braillesysteem van Louis Braille werd pas twee jaar na zijn dood door het Instituut overgenomen, mede dankzij de aanhoudende druk van blinde leerlingen die in het systeem geloofden. Deze erkenning kwam in 1854. Het systeem verspreidde zich aanvankelijk vooral in de Franstalige wereld, maar vond langzaam zijn weg naar andere delen van de wereld.

Internationale groei

Toen de eerste Europese conferentie van blindenleraren plaatsvond in 1873, werd de zaak voor braille verdedigd door Dr. Thomas Rhodes Armitage. Hierdoor begon het gebruik van braille internationaal snel te groeien. In 1882 kon Dr. Armitage al vaststellen dat braille “nu waarschijnlijk in geen enkele beschaafde instelling ter wereld wordt gebruikt, behalve in sommige van die instellingen in Noord-Amerika.”

Aanvaarding in de Verenigde Staten

In de Verenigde Staten duurde het echter tot 1916 voordat braille officieel werd aangenomen door blindenscholen. In 1932 werd een universele braillecode voor het Engels geformaliseerd.

Introductie in België en Nederland

De introductie van braille in België en Nederland volgde een vergelijkbaar patroon als in de rest van de wereld. Het systeem verspreidde zich geleidelijk en werd uiteindelijk erkend en geïntegreerd in het onderwijs voor blinde en slechtziende mensen. De exacte data en details van deze introductie in België en Nederland kunnen variëren, maar over het algemeen volgden ze de trend van internationale acceptatie van braille als een essentieel communicatiemiddel voor blinden. Deze ontwikkeling heeft bijgedragen aan de verbetering van het onderwijs en de toegankelijkheid voor blinden in deze landen.

Eerbetoon aan Louis Braille

Een eeuwige eer

De nalatenschap van Louis Braille wordt tot op de dag van vandaag geëerd en gerespecteerd. TS Eliot beschreef het als volgt in een essay uit 1952: “Misschien wel de meest blijvende eer ter nagedachtenis aan Louis Braille is de halfbewuste eer die we hem betalen door zijn naam toe te passen op het schrift dat hij heeft uitgevonden – en, in dit land [Engeland], de uitspraak van zijn naam aan te passen aan onze eigen taal. Wij eren Braille als we over Braille spreken. Zijn geheugen heeft op deze manier een grotere zekerheid dan die van de herinneringen van veel mannen die in hun tijd beroemder waren.”

Gedenktekens

Braille’s ouderlijk huis in Coupvray is nu een monumentaal historisch gebouw dat het Louis Braille Museum herbergt. In het stadje Coupvray werd een groot monument ter ere van hem opgericht op het Brailleplein, dat naar hem werd vernoemd. Op de honderdste verjaardag van zijn dood werden zijn stoffelijke resten verplaatst naar het Panthéon in Parijs. In een symbolisch gebaar werden Braille’s handen achtergelaten in Coupvray, eerbiedig begraven vlakbij zijn huis.

Wereldwijde herdenking

Beelden en andere gedenktekens voor Louis Braille zijn verspreid over de hele wereld te vinden. Hij wordt wereldwijd herdacht op postzegels en zelfs een asteroïde, 9969 Braille, werd naar hem vernoemd in 1992. De Encyclopædia Britannica noemt hem een van de “100 meest invloedrijke uitvinders aller tijden.”

Google Doodle en munten

Op de 197e verjaardag van Louis Braille in 2006 werd een Google Doodle getoond waarin ‘Google’ in braille werd gespeld. De 200e verjaardag van Braille’s geboorte in 2009 werd over de hele wereld gevierd met tentoonstellingen en symposia over zijn leven en prestaties. Verschillende landen, waaronder België, Italië, India en de Verenigde Staten, brachten herdenkingsmunten uit ter ere van Braille. Sinds 2019 wordt Wereldbrailledag elk jaar gevierd op 4 januari, de verjaardag van Louis Braille

Braille-alfabet

Nederlandse Braille-alfabet

A (⠁): Braille voor “A”
B (⠃): Braille voor “B”
C (⠉): Braille voor “C”
D (⠙): Braille voor “D”
E (⠑): Braille voor “E”
F (⠋): Braille voor “F”
G (⠛): Braille voor “G”
H (⠓): Braille voor “H”
I (⠊): Braille voor “I”
J (⠚): Braille voor “J”
K (⠅): Braille voor “K”
L (⠇): Braille voor “L”
M (⠍): Braille voor “M”
N (⠝): Braille voor “N”
O (⠕): Braille voor “O”
P (⠏): Braille voor “P”
Q (⠟): Braille voor “Q”
R (⠗): Braille voor “R”
S (⠎): Braille voor “S”
T (⠥): Braille voor “T”
U (⠽): Braille voor “U”
V (⠧): Braille voor “V”
W (⠺): Braille voor “W”
X (⠭): Braille voor “X”
Y (⠳): Braille voor “Y”
Z (⠵): Braille voor “Z”

Hoofdletters in braille

Hoofdletters in braille worden aangegeven door het plaatsen van het brailleteken voor hoofdletters (⠠) voor de overeenkomstige kleine letter. Bijvoorbeeld, ⠠A staat voor een hoofdletter “A”.

Cijfers in braille

0 (⠚): Braille voor het cijfer “0”
1 (⠁): Braille voor het cijfer “1”
2 (⠃): Braille voor het cijfer “2”
3 (⠉): Braille voor het cijfer “3”
4 (⠙): Braille voor het cijfer “4”
5 (⠑): Braille voor het cijfer “5”
6 (⠋): Braille voor het cijfer “6”
7 (⠛): Braille voor het cijfer “7”
8 (⠓): Braille voor het cijfer “8”
9 (⠊): Braille voor het cijfer “9”

Leestekens in braille

Komma (⠂): Braille voor een komma “,”
Punt (⠲): Braille voor een punt “.”
Uitroepteken (⠖): Braille voor een uitroepteken “!”
Vraagteken (⠦): Braille voor een vraagteken “?”
Aanhalingstekens (⠴⠶): Braille voor dubbele aanhalingstekens ‘””‘
Koppelteken (⠤): Braille voor een koppelteken “-“
Schuine streep (⠸): Braille voor een schuine streep “/”
Apostrof (⠄): Braille voor een apostrof “‘”
Open haakje (⠐): Braille voor een open haakje “(“
Sluit haakje (⠷): Braille voor een sluit haakje “)”
Dubbelpunt (⠒): Braille voor een dubbele punt “:”
Puntkomma (⠆): Braille voor een puntkomma “;”

Wiskundige symbolen in braille

Plus (+) (⠕⠚): Braille voor het plusteken
Min (-) (⠘): Braille voor het minteken
Vermenigvuldiging (x) (⠳): Braille voor het vermenigvuldigingsteken
Delen (/) (⠡): Braille voor het deelteken
Is gelijk aan (=) (⠓⠗): Braille voor het is-gelijk-aan-teken
Minder dan (<) (⠢): Braille voor het minder-dan-teken
Groter dan (>) (⠾): Braille voor het groter-dan-teken
Procent (%) (⠴⠪): Braille voor het procentteken
Getallen (№) (⠝⠊⠞): Braille voor het nummerteken

Muzikale symbolen in braille

Kruis (#) (⠶⠵): Braille voor een muzikaal kruis (sharp)
Mol (b) (⠶⠓): Braille voor een muzikaal mol (flat)
Fermate (⠩⠏): Braille voor een fermateteken (pause)
Piano (⠾⠓⠊⠏): Braille voor een pianomarkering (piano)
Fortissimo (⠏⠕⠗⠊⠥⠲⠊⠏): Braille voor een fortissimomarkering (fortissimo)

Wetenschappelijke en technische symbolen in braille

Gradenteken (°) (⠴⠣): Braille voor het gradenteken
Infinity (∞) (⠙⠊⠴⠎): Braille voor het oneindigheidsteken
Diameter (⌀) (⠴⠺⠴⠲): Braille voor het diameterteken
Pijl omhoog (↑) (⠟⠁): Braille voor de pijl omhoog
Pijl omlaag (↓) (⠟⠻): Braille voor de pijl omlaag
Pijl naar links (←) (⠟⠃): Braille voor de pijl naar links
Pijl naar rechts (→) (⠟⠇): Braille voor de pijl naar rechts
Euroteken (€) (⠠⠑⠘): Braille voor het euroteken

Braille

Meer informatie

Deel dit:

Advertenties

Laatst bijgewerkt op 24 maart 2024 – 08:11

Lectuur & Literatuur